PAN DE SÉMOLA DE TRIGO (CON MASA MADRE)


Pan de sémola de trigo (2)

English version just here.

Muchos ya me habéis dicho que estabáis a la espera de recetas italianas… Hasta que no dé con una “nonna” (abuela) que comparta sus secretos conmigo, iré compartiendo de vez en cuando algunas cositas que hemos visto por aquí y que nos han gustado.

Como amasar pan es mi pasión, pensé que la mejor manera de regresar a la rutina del blog sería publicar una receta de pan casero. Seguro que estáis la mar de sorprendidos jajaja

 Pan de sémola de trigo (21)

Este pan fue una de las primeras cositas que probamos al llegar a nuestro nuevo hogar. Nos dijeron en la panadería que es un pan típico de Lombardía que no se prepara con harina de trigo pero con una mezcla de harina y de sémola de trigo duro.

 

La sémola de trigo duro vendría a ser lo que se usa para preparar pasta casera, se ve que la verdadera masa de pasta se hace con apenas harina… Se parece a polenta en cuanto a textura pero es a base de trigo y no de maíz. Aquí se compra en cualquier supermercado y es muy común, además de muy barata.

 Pan de sémola de trigo (10)

El pan que os presento lo hice con el método 1-2-3 del cual hablé aquí y con masa madre, con una cocción sencilla en cocotte. El resultado fue un pan de miga esponjosa y algo húmeda, densa pero ligera, muy parecida al del pan que compramos. Si buscabáis un pan perfecto para untar con tomate y un buen aceite, ya podéis afilar cuchillos para ir cortando jamón.

 BBD49.jpg

Y, hablando de volver a la rutina, con este pan me sumo al BBD#49, evento creado por Zorra y albergado este mes por Manuela del blog Cravo e Canela – Uma Cozinha no Brasil, que nos invita a cocinar algún pan… ¡ITALIANO!

  Pan de sémola de trigo (19)

PAN DE SÉMOLA DE TRIGO DURO

Para una buena hogaza

 

250g de masa madre

500g de sémola de trigo duro + algo para espolvorear antes de la cocción

250g de harina de fuerza

500g de agua templada (35º)

2cc* de sal fina

 

Diluimos la masa madre con el agua templada.

Mezclamos las harinas y las añadimos a la masa madre.

Mezclamos bien para que no quede harina seca pero sin llegar a amasar.

Dejamos esta mezcla en reposo 30 minutos en un lugar temperado, tapado con un paño limpio.

 

Al cabo de este tiempo, añadimos la sal.

Amasamps con mucha energía (yo uso un robot de la marca Kenwood: 3 minutos al 1, después 2 minutos al 2, después 1 minuto al 3) hasta que la masa tenga una consistencia suave y lisa pero no seca o sea que  no se pega a las manos pero no es muy firme. Irá cogiendo textura durante el reposo.

 

Según el grado de humedad de la masa madre que empleas (la mía contiene muy poca agua), tal vez tengas que añadir menos agua o más harina para obtener la textura perfecta que te permita trabajarla.

 

Ponemos la masa en un bol grande untado con una unza de aceite, le damos la vuelta a la masa por este bol para que este cubierta por una finísima capa de aceite y tapamos con un trapo limpio. Dejamos en reposo entre 3 y 6 horas en un lugar temperado hasta que haya doblado o más su volumen inicial.

 

Untamos con un poco de aceite o con una hoja de teflón, un cocotte de hierro o de pyrex que vaya al horno con tapa. Colocamos la masa dentro dándole forma y le damos un par de cortes. Metemos la tapa.

 

Horneamos EN EL HORNO FRÍO a 230° durante 1 hora.

Cuando se acabe el tiempo, desmoldamos y colocamos sobre una rejilla para que se enfríe.

Esperamos que el pan esté bien frío antes de cortarlo.

 

Bon profit!

 Algunas informaciones útiles o no tan útiles

*cc: Cucharita de café

Assiettebis.png

Tal vez te apetezca también


16 Comments

Leave A Comment

Responder a Laube Cancel

  • sofia martin de nicolas dominguez, 03 de mayo de 2012 Responder

    Estupendo este panecito, ya veo que estas a toda marcha y nosotras deseosas de ver tus nuevas ideas, besos

    • Palmira, 03 de mayo de 2012 Responder

      Después de tanto parón me está costando volver al ritmo pero es cuestión de un par de semanas jajaja

      Que tengo muchas recetas e ideas pero lo que me faltan son horas al día!

      BEsos,

      Palmira

  • miquel, 02 de mayo de 2012 Responder

    buenisimo pan para empezar la etapa italiana

    me ha encantado

    beso

    • Palmira, 03 de mayo de 2012 Responder

      Me alegro que te haya gustado.

      ¡A ver si las próximas recetas inspiradas en italia te gustan también!

      Peto,

      Palmira

  • La cuina violeta, 02 de mayo de 2012 Responder

    Que bé que tornis a la rutina. Et trobàvem a faltar. I aquest pa...Jo no m'atreveixo a fer la massa mare, no sabria amb qui deixar-la quan marxés. Un dia em decidiré! M'agrada molt aquest pa que
    has fet. I quina gràcia el blog que es diu "Cravo e Canela" era el nom que havia triat primerament pel meu...

    Petonets,

    Nani

    • Palmira, 03 de mayo de 2012 Responder

      M'agrada la rutina, sembla mentira però tens més temps per fer les coses amb menys estrés :o)

      Saps qué? No tinc mai ningú a qui deixar la meva massa mare però clar que a l'agost ens marxem 3 setmanes. Pues li dono de menjar 3 vegades més que de costum i el tanco en un armari en una
      habitació ben fosca. I quan tornem a casa la primera cosa que faig es donar-li de menjar. 2 àppats més tard a punt per fer pà. I el faig desde 3 anys... Fora excuses jejeje

      No sabia pel nom, té un significat particular? A mi m'agrada molt la cuina violeta, a més pega molt bé amb el disseny del teu blog i la violeta és clar!

      Petonets,

      Palmira

  • Mònica, 02 de mayo de 2012 Responder

    Així que ja esteu instal·lats! Enhorabona.

    Ja he llegit els posts de la masa mare i del comiat que et van fer.

    A veure si trobes la nonna aviat!;)

    Petonets.

    • Palmira, 03 de mayo de 2012 Responder

      Instal.lats del tot encara no però anem fent, sembla mentira que es trigui tant en estar a punt desprès d'una mudança.

      La nonna encara hauré de buscar però ja os diré !

      Petonets,

      Palmira

  • núria, 02 de mayo de 2012 Responder

    Pues la verdad es que ciando empiezas a hacer el pan en casa es dificil volver a comprarlo, el integral ya lo hago todo caserito el único que no hay manera es el pa de pages...supongo que es
    cuestion de un buen horno de leña....este que presentas se ve riquísimo, la miga apretada como me gusta y la corteza de las que hacen creck creck.....lo de la sémola es nuevo para mi...tendré que
    probar...molts petonets

    • Palmira, 03 de mayo de 2012 Responder

      El pa de pagès, creo que sin masa madre no hay manera pero yo estoy bastante contenta del que llamamos Pan Rústico y que es muy parecido a un pan de payès, pero claro que un buen horno de leña
      jajaja

      Ya verás que si da con esta sémola el pan que harás te gustará, tiene esa miga densa y aromática que suele gustar a los amantes del pan casero.

      Petonets,

      Palmira

  • pili, 01 de mayo de 2012 Responder

    Vaya estreno con la cocina italiana de la "nona"!!! A mi también me ha dado por hacer pan, así que me lo apunto. Besos

    • Palmira, 02 de mayo de 2012 Responder

      A ver si puedo pillar alguna nonna por la calle jajaja Y la guardo en casa un par de semanas para compartir sus secretos.

      El pan se ha transformado en una pasión, es un verdadero placer estar amasando algún pan para la cena o un desayuno... ¡o imaginar el próximo pan que vamos a preparar!

      La peque se pone loca de alegría cuando me ve sacar la masa madre, ya verás que el pan te pilla y después no paras. Ya nos irás contando, ¿verdad?

      Besos,

      Palmira

  • Laube, 01 de mayo de 2012 Responder

    La sémola que yo consigo es un poco basta... no tiene molienda fina. Para la masa de pizza me chifla, porque le da una consistencia y un crujiente que me encanta.

    Por cierto, menudo pan... Espero que des con esa nonna!

    Besitos y besotes

    • Palmira, 02 de mayo de 2012 Responder

      Aquí tienen varias moliendas, y además entre marcas son diferentes (no las he comprado todas, pero muchas tienen ventanita en el paquete para ver el tamaño).

      Pero que buena idea lo de usarla en la masa de pizza, me llevo la idea y la voy a adaptar para preparar la pizza que os quiero enseñar, qjue probé en un restaurante y que nos ha enamorado .

      Para dar con la nonna, tengo que adaptarme a los horarios italianos y lo de comer a las 12 se me da fatal pero fatal jajaja

      Besooos,

      Palmira

  • uff, Marhya, 01 de mayo de 2012 Responder

    ¡Apunto! Tiene muy buena pinta, aunque no sé si encontraré la sémola muy fácilmente, miraré a ver en Mercadona que tienen de arroz a ver si también tienen de trigo.

    Besos.

    • Palmira, 01 de mayo de 2012 Responder

      Tengo sémola de arroz pero en pan nunca lo he probado ahora que la mencionas... con un poco de harina de arroz, ¿qué te parece?! Me acabas de dar una idea jajaja

      La textura que da la sémola es muy rica y no se nota que son mini trocitos pero la textura no es tan lisa. En casa nos gustó tanto que ya me han pedido de usar sémola de trigo para preparar masa
      de pizza...

      Besos,

      Palmira